İlk olarak çay bahçesinin yanında kivi yetiştirmeyi deneyen Yılmaz, istediği verimi alamayınca muz ağacı dikmeye karar verdi. Geçtiğimiz yıllardaki tecrübelerinden ders çıkaran Yılmaz, bu sezon ağacın tüm bakımını kendisi üstlenerek her detayıyla titizlikle ilgilendi. Meyve veren muzları ise olumsuz hava şartlarından korumak için poşetle sardı.

Yılmaz, muz yetiştirme serüvenini şu sözlerle anlattı:
“Çayın yanında ekstradan kivimiz vardı ama verim alamayınca söktük. Bu kez muz denedik, güzel de oldu. Geçen yıl amatörce davrandım, meyve vermedi. Bu yıl daha bilinçli hareket ettim, kafa kısmını kırdım ve meyve aldım. Poşetle sardım çünkü dış etkenlerden korunması gerekiyor. Bu şekilde az ama iri meyve elde ediyoruz.”

Muzların henüz 2-3 santimetre boyutunda olduğunu belirten Yılmaz, 10-15 santimetreye ulaştıklarında toplanarak olgunlaşmaları için özel bir “yatak” sistemiyle bekletileceğini söyledi. Mizahi bir ifadeyle, “Kendi muzumuzu ürettik, artık ihracata geçiyoruz” diyen Yılmaz, muz yetiştiriciliğinde ne kadar kararlı olduğunu da gösterdi.

Karadeniz’in serin ve nemli havasında muz yetiştirmenin zorluklarına rağmen Sultan Yılmaz’ın başarısı, bölgedeki alternatif tarım girişimlerine de örnek oluşturuyor.